Mária Berde
| Mária Berde | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 5-an de februaro 1889 en Câțcău |
| Morto | 20-an de februaro 1949 (60-jaraĝa) en Kluĵo |
| Tombo | Tombejo Házsongárd 
|
| Lingvoj | rumana • hungara |
| Ŝtataneco | Rumanio
|
| Familio | |
| Frat(in)oj | Amália D. Berde (Amál Dóczy Berde) kaj Károly Berde
|
| Okupo | |
| Okupo | poeto verkisto tradukisto
|
BERDE Mária estis rumanuja hungara verkistino, publicistino, tradukistino naskita en Kackó la 5-an de februaro 1889 kaj mortinta la 20-an de februaro 1949 en Kluĵo. Ŝi estis la pli juna fratino de Amál Berde.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Mária Berde doktoriĝis pri hungara-germana lingvoj en la Universitato Ferenc József en 1912. Ŝi vojaĝis Munkenon por studi la germanan kaj anglan lingvojn. En 1917 ŝi akiris instruistan diplomon. Ŝi instruis en Nagyenyed, Marosvásárhely, dume en 1923 ŝi akiris kvalifikon ankaŭ pri rumana lingvo kaj literaturo. Ekde 1919 ŝi estis anino de Erdélyi Irodalmi Társaság, ekde 1920 de Kemény Zsigmond Társaság. En 1920-21 ŝi redaktis la revuon Zord Idő, ŝi kunlabirintiono de Napkelet. Ŝi aliĝis al Verkista laborkomunumo Helikon. Poste ŝi alvenis Oradean, kie en 1933 ŝi fondis kun Géza Tabéry la EMÍR kaj ĝian libroeldonejon, kiu funkciis ĝis 1937. En 1934 ŝi eliĝis el Erdélyi Helikon. Ŝi estis unu el fondantoj kaj ĉefredaktoro de Dolgozó Nő ĝi sia morto.
Ĉefaj verkoj
[redakti | redakti fonton]- Batsányiné Baumberg Gabriella élete és költészete (doktori értekezés, Kv. 1912);
- Versek (Bp. 1912); Az örök film (regény, Bp. 1917);
- A tükör – Szegény kicsi Jula – Borzhistória (Mv. 1920);
- Rina kincse (novellák, történetek, Tv. 1923);
- Vízen hold (elbeszélések, Kv. 1924);
- Haláltánc (regény, Bp. 1924);
- A szent szégyen (regény, Mv. 1925);
- Enyedi történetek (elbeszélések, Nv. 1926);
- Romuald és Andriána (az MTA Ormódy Amália-díjával kitüntetett "széphistória", Pozsony 1925, Berlin 1927; később Keresztjáró szerelem címmel, Bp. 1941; új kiadás RMI-sorozatban, 1968);
- Seherezádé himnusza (versek, Kv. 1928 és Bp. 1929);
- Télutó (elbeszélések, Kv. 1928);
- Végre egy férfi! (három egyfelvonásos vígjáték, Kabdebó Ernával Mv. 1928);
- Földindulás I-II. (regény, Kv. 1930 és Bp. 1931);
- Pillangó Rebeka története (elbeszélés, Nv. 1933);
- Szentségvivők (regény, Nv. 1935);
- Egy kicsi szolgáló (novellák, Nv. 1936);
- Tüzes kemence (regény, Bp. 1936, románul 1973);
- Az élő Kölcsey (Olosz Lajos, Szentimrei Jenő és Tabéry Géza tanulmányaival, Nv. 1939);
- Istenes énekek (Orth Győzővel és Róth Jenővel szerkesztett versgyűjtemény, Nv. 1939);
- Misszióban (egy szórványmisszió története, Nv. 1940); A hajnal emberei I-II. (történelmi regény, Baumgarten-díjjal jutalmazva, Bp. 1942);
- Tüzes kemence – A szent szégyen (új kiadás Jancsó Elemér bevezetőjével, 1967).